The never ending WHY

Γιατί;
Μια ερώτηση τόσο μικρή μα ταυτόχρονα και τόσο μεγάλη. Μια ερώτηση που με βασανίζει από παιδί (γιατί μαμά; :Ρ) αλλά που επιμένει καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μου.

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πίστευα πως για όλα τα "γιατί;" υπάρχει "επειδή" και όλα τα πράγματα έχουν εξήγηση και συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Κι όμως μεγαλώνοντας πολλές φορές ήταν τόσο δύσκολο να μάθω το "επειδή" και να βρω την αιτία πίσω από πράγματα,καταστάσεις, λόγια συμπεριφορές.

Όσο μεγαλώνω αυτό γίνεται όλο και ποιο δύσκολο, γιατί τελικά όσα και να μάθεις για τον κόσμο και τους ανθρώπους πάντα θα υπάρχει κάτι που δεν ξέρεις, δεν μπορείς να κατανοήσεις ή δεν έχεις τη δυνατότητα να μάθεις.

Με τα "επειδή" συμβαίνουν μερικά περίεργα πράγματα. Κάποιες φορές τα μαθαίνεις πολύ μετά τα "γιατί;", άλλες φορές κάποιος τα ξέρει αλλά δεν θέλει ή δεν μπορεί να στα πει, κάποιες φορές αυτός που τα ξέρει δεν ξέρει εσένα ώστε να στα πει ενώ πολλές φορές αυτός που τα ξέρει δεν υπάρχει καν και ουσιαστικά δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να τα μάθεις...

Έτσι η σχέση ανάμεσα σε "γιατί;" και "επειδή" καταλήγει να είναι πολύ περίπλοκη για να την κατανοήσουμε πλήρως. Με αποτέλεσμα να μένουν πάρα πολλά "γιατί;" χωρίς "επειδή"...

Συνεχίζω να πιστεύω πως για κάθε "γιατί΄" υπάρχει ένα "επειδή" είτε τελικώς το μαθαίνω είτε όχι. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι θα σταματήσω να ρωτάω... :Ρ

Εμείς οι άνθρωποι

Οι άνθρωποι είμαστε περίεργα πλάσματα. Είμαστε διαφορετικοί από τα υπόλοιπα πλάσματα του πλανήτη μας και αυτό καμιά φορά δημιουργεί προβλήματα. Κατανοούμε τι θα πει συνείδηση, ηθική, λογική και συναίσθημα, έχουμε πλούσιο εσωτερικό κόσμο που σημαίνει ότι μπορούμε να νιώσουμε τόσο όμορφα όσο και άσχημα πράγματα που όμως δεν μπορούν να εξηγηθούν ούτε έχουν πραγματική υλική υπόσταση.

Αυτή η πολυπλοκότητα είναι που μας κάνει ξεχωριστούς μα ταυτόχρονα που μας κάνει και τη ζωή δύσκολη. Υπάρχουν τόσα πολλά για να σκεφτείς, να αναλύσεις, να νιώσεις και να κάνεις που όλα μαζί μπορούν να δημιουργήσουν τρομακτικές καταστάσεις σύγχυσης.  

Και πως είναι δυνατόν να έχεις πάντα τόσα πράγματα υπό έλεγχο; 

Δεν είναι...

Έτσι αυτή η πολυπλοκότητα καταλήγει να έχει δύο διαστάσεις, Από τη μία μας μπερδεύει και μας δυσκολεύει και από την άλλη κάνει την ζωή και την ύπαρξή μας πιο ενδιαφέρουσα.

Οπότε είναι μόνο θέμα οπτικής γωνίας. Οι άνθρωποι είμαστε μυστήρια πλάσματα και αυτό δεν αλλάζει, από εκεί και πέρα μένει να σκεφτούμε. Είναι απλά κάτι που μας δυσκολεύει τη ζωή ή κάτι που μας σώζει από την αφόρητη ανία και μας δίνει λόγο ύπαρξης;