One black monday

Μια μαύρη Δευτέρα λοιπόν μπορεί να αποτελέσει την έναρξη πολλών πραγμάτων.
So let the show of life begin!

One of the many soul mirrors

Οι καθρέφτες της ψυχής είναι πολλοί και διαφορετικοί όμως εμείς επιλέγουμε κάθε φορά σε ποιον θα κοιτάξουμε. Η επιλογή είναι είτε συνειδητή είτε ασυνείδητη αλλά πάντοτε προέρχεται από τα εκάστοτε γεγονότα που έχουμε ζήσει και από τις επιλογές που έχουμε κάνει.

Το δύσκολο κομμάτι είναι πως κανένας καθρέφτης δεν σου δίνει πλήρη εικόνα και ως εκ τούτου κανένας δεν δείχνει την αλήθεια. Όλοι ψεύδονται και γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί πολύ απλά μια εικόνα δεν έχει ποτέ νόημα από μόνη της, της προσδίδουν νόημα τα μάτια που την κοιτάζουν!

Και τα μάτια είναι πάντα διαφορετικά και πάντα υποκειμενικά. Και ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι η εικόνα που βλέπουν τα μάτια μας έχει αποκωδικοποιηθεί σωστά και μας δίνει το σωστό νόημα. Μπορούμε απλά να έχουμε πίστη στον εαυτό μας και να είμαστε σίγουροι πως κάθε επιλογή που κάνουμε, σωστή ή λανθασμένη, είναι ΔΙΚΗ μας και πρέπει να παλέψουμε γι'αυτήν και να πορευτούμε με αυτήν ως το τέλος γιατί μόνο έτσι αυτή θα μας ανταμείψει και θα μας χαρίσει απλόχερα τα μαθήματά της!

Λεπτομέρειες

Θυμάμαι τότε που συζητούσαμε για αλήθειες, τότε που μου έλεγες τα ότι σημαντικά πράγματα στη ζωή είναι μικρά και αναπάντεχα. Είναι απλά και απρόσμενα και δε θέλουν τίποτα άλλο παρά ελάχιστο κόπο και πολύ συναίσθημα για υλοποιηθούν και που δημιουργούν ένα μπουκέτο πολύχρωμων, χαρούμενων αναμνήσεων.

Οι λεπτομέρειες μου έλεγες κάνουν την διαφορά, εκείνα τα μικρά πραγματάκια που σου αλλάζουν την καθημερινότητα και θυμάσαι για πάντα. Και είχες δίκιο, οι πιο καλές αναμνήσεις είναι «μικρές» στιγμές. Τα πιο συγκινητικά πράγματα είναι τοσοδούλια και απλά, μα γεμάτα δύναμη και συναίσθημα. Τα μικρά γράμματα, μου είχες πει, κάνουν τη διαφορά στα μεγαλύτερα συμβόλαια. Κι είχες δίκιο, γι’ αυτό και σε ακολούθησα και πίστεψα σε αυτό που ονόμασες «μικρή» αλήθεια.

Μα έχω καιρό να κοιτάξω στον καθρέφτη. Έχω καιρό να σου μιλήσω και να σε πιστέψω. Κι εσύ έχεις καιρό που σωπαίνεις.

Μα πώς γίνεται να ξέχασες τα μικρά γράμματα;
Αφού εσύ είσαι που τα έγραψες και τα έκανες μεγάλα…

Εμπιστοσύνη

Η εμπιστοσύνη είναι βασικό συστατικό μια σχέσης, ότι είδους σχέσης και αν είναι αυτή.

Συνήθως εμπιστευόμαστε άτομα τα οποία ικανοποιούν κάποια κριτήριά μας και θεωρούμε πως είναι ικανά να κρατήσουν τα μυστικά μας. Σχεδόν σε όλους όμως έχει τύχει να εμπιστευτούν κάποιον άγνωστο απλά και μόνο γιατί στην παρούσα φάση ή ήταν πολύ βολικό να του μιλήσουμε ή απλά νιώθαμε πιο άνετα να μιλήσουμε σε κάποιον που δεν μας ξέρει και δεν θα μας χαρακτηρίσει.

Οπότε είναι άξιο απορίας το αν πραγματικά επιλέγουμε στο 100% ποιους θα εμπιστευτούμε. Μπορεί να είναι κάποιος τον οποίο έχουμε "σκανάρει" και εγκρίνει ή κάποιος εντελώς άκυρος που απλά εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες τις στιγμής. Και αν το καλοσκεφτούμε πολλά από τα άτομα που τώρα εμπιστευόμαστε είναι άτομα με τα οποία η σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους ξεκίνησε με κάποιον παράδοξο τρόπο.

Ίσως τελικά οι σχέσεις εμπιστοσύνης να βασίζονται πιο πολύ στο σωστό συγχρονισμό, κοινώς timming, παρά στα κριτήρια που έχουμε θέσει. Χρειάζεται απλά το κατάλληλο άτομο στην κατάλληλη στιγμή και είμαστε ικανοί να πούμε τα πιο κρυφά μας μυστικά σε έναν άγνωστο.

Παρ' όλα αυτά άλλος ένας παράγοντας που μας επηρεάζει στο να ανοιχτούμε είναι και οι σχέσεις με το εκάστοτε άτομο σε συνάρτηση με το περιεχόμενο των προβληματισμών. Όπως για παράδειγμα θα συζητήσεις με τους φίλους σου τα ερωτικά σου έτσι μπορεί να συζητήσεις με την σχέση σου τα οικογενειακά σου. Όμως πολλές φορές μας είναι ευκολότερο να μιλήσουμε για προβλήματα που οφείλονται σε δικά μας λάθη με αγνώστους παρά με κοντινά μας πρόσωπα. Αυτό μάλλον συμβαίνει γιατί οι ξένοι δεν μας αγγίζουν τόσο όσο τα άτομα που αγαπάμε και η άποψή τους δεν θα μας πληγώσει τόσο πολύ. Αποτέλεσμα αυτού είναι τα μεγάλα προβλήματα να είναι πιθανότερο να τα μοιραστούμε με τον barman παρά με την σχέση μας.

Συνεπώς η εμπιστοσύνη και η μοιρασιά συναισθημάτων και σκέψεων εξαρτάται περισσότερο από παράγοντες που αγνοούμε και δεν επηρεάζουμε παρά από παράγοντες και συνιστώσες που θέτουμε οι ίδιοι. Είναι ένα παιχνίδι που θα θέλαμε να ελέγχουμε και να θέτουμε τους κανόνες του αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει τι αντίθετο, μας παίζει αυτό αντί να το παίζουμε εμείς.