Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Εμπιστοσύνη

Η εμπιστοσύνη είναι βασικό συστατικό μια σχέσης, ότι είδους σχέσης και αν είναι αυτή.

Συνήθως εμπιστευόμαστε άτομα τα οποία ικανοποιούν κάποια κριτήριά μας και θεωρούμε πως είναι ικανά να κρατήσουν τα μυστικά μας. Σχεδόν σε όλους όμως έχει τύχει να εμπιστευτούν κάποιον άγνωστο απλά και μόνο γιατί στην παρούσα φάση ή ήταν πολύ βολικό να του μιλήσουμε ή απλά νιώθαμε πιο άνετα να μιλήσουμε σε κάποιον που δεν μας ξέρει και δεν θα μας χαρακτηρίσει.

Οπότε είναι άξιο απορίας το αν πραγματικά επιλέγουμε στο 100% ποιους θα εμπιστευτούμε. Μπορεί να είναι κάποιος τον οποίο έχουμε "σκανάρει" και εγκρίνει ή κάποιος εντελώς άκυρος που απλά εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες τις στιγμής. Και αν το καλοσκεφτούμε πολλά από τα άτομα που τώρα εμπιστευόμαστε είναι άτομα με τα οποία η σχέση εμπιστοσύνης μαζί τους ξεκίνησε με κάποιον παράδοξο τρόπο.

Ίσως τελικά οι σχέσεις εμπιστοσύνης να βασίζονται πιο πολύ στο σωστό συγχρονισμό, κοινώς timming, παρά στα κριτήρια που έχουμε θέσει. Χρειάζεται απλά το κατάλληλο άτομο στην κατάλληλη στιγμή και είμαστε ικανοί να πούμε τα πιο κρυφά μας μυστικά σε έναν άγνωστο.

Παρ' όλα αυτά άλλος ένας παράγοντας που μας επηρεάζει στο να ανοιχτούμε είναι και οι σχέσεις με το εκάστοτε άτομο σε συνάρτηση με το περιεχόμενο των προβληματισμών. Όπως για παράδειγμα θα συζητήσεις με τους φίλους σου τα ερωτικά σου έτσι μπορεί να συζητήσεις με την σχέση σου τα οικογενειακά σου. Όμως πολλές φορές μας είναι ευκολότερο να μιλήσουμε για προβλήματα που οφείλονται σε δικά μας λάθη με αγνώστους παρά με κοντινά μας πρόσωπα. Αυτό μάλλον συμβαίνει γιατί οι ξένοι δεν μας αγγίζουν τόσο όσο τα άτομα που αγαπάμε και η άποψή τους δεν θα μας πληγώσει τόσο πολύ. Αποτέλεσμα αυτού είναι τα μεγάλα προβλήματα να είναι πιθανότερο να τα μοιραστούμε με τον barman παρά με την σχέση μας.

Συνεπώς η εμπιστοσύνη και η μοιρασιά συναισθημάτων και σκέψεων εξαρτάται περισσότερο από παράγοντες που αγνοούμε και δεν επηρεάζουμε παρά από παράγοντες και συνιστώσες που θέτουμε οι ίδιοι. Είναι ένα παιχνίδι που θα θέλαμε να ελέγχουμε και να θέτουμε τους κανόνες του αλλά στην πραγματικότητα συμβαίνει τι αντίθετο, μας παίζει αυτό αντί να το παίζουμε εμείς.